Η Έλενα Σίαν είναι μαρξίστρια ακαδημαϊκός, ιστορικός επιστημών, καθώς και συγγραφέας επιστημών επικοινωνίας, πολιτικής και φιλοσοφίας. Παρακολούθησε στενά τα γεγονότα των τελευταίων ετών και έγραψε το βιβλίο The Syriza Wave (Το κύμα του ΣΥΡΙΖΑ). Στο βιβλίο της περιγράφονται σε αδρές γραμμές η Ελλαδική κατάσταση και κυρίως τα γεγονότα που σημάδεψαν το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ και η μεταμόρφωσή του από «έναν ορίζοντα ελπίδας σε μία δίνη απελπισίας», όπως περιγράφει η ίδια.
Πρέπει να βρούμε πως να νικάμε
Γιατί αντίσταση; Κοιτάζοντας τον κόσμο, υπάρχουν τόσα πράγματα που είναι τόσο άδικα, τόσο απαράδεκτα, τόσο εξοργιστικά. Υπάρχει η ακραία ανισότητα στη διανομή του πλούτου στον κόσμο, η υποβάθμιση της δημοκρατίας στην πολιτική διακυβέρνηση, η επίθεση στις κατακτήσεις των προοδευτικών δυνάμεων σε μέρη όπως η Βενεζουέλα και η Ελλάδα, ο παραλογισμός της προεδρίας Τραμπ.
Υπάρχουν τόσα πολλά να αντισταθείς. Όλες αυτές οι φρικαλεότητες, που απαιτούν πολλούς αγώνες, έχουν την ρίζα τους στη φύση του ίδιου του παγκόσμιου συστήματος, ενός συστήματος ανακατανομής πόρων από τους κάτω στους πάνω, απογύμνωσης του δημόσιου τομέα προς το συμφέρον του ιδιωτικού τομέα, πιέζοντας όλο και περισσότερο τη διαδικασία συσσώρευσης μέσω του εκδιωγμού.
Γιατί ένα φεστιβάλ αντίστασης; Για να γιορτάσουμε τη δύναμη της ανάλυσής μας να δούμε πέρα από τις απάτες της εποχής μας, την ικανότητά μας να συνεχίσουμε τις μάχες μας παρά τις τόσες ήττες, την αλληλεγγύη μας, καθώς παίρνουμε δύναμη από τους εαυτούς μας και ο ένας από τον άλλο για να κάνουμε ο,τι χρειάζεται να γίνει.
Που καλύτερα από την Αθήνα για να γιορτάσουμε την αντίσταση; Είναι το μέρος με τόσο μακρά ιστορία τεράστιων αντιστάσεων στις καταπιεστικές δυνάμεις, το μέρος μιας πολύ πρόσφατης «έκρηξης» και μιας πολύ πικρής ήττας. Η ελληνική αριστερά έξαψε τη φαντασία της διεθνούς αριστεράς (και ξεπέρασε την υπάρχουσα αριστερά) και αύξησε την αίσθηση των δυνατοτήτων μας σε μια περίπλοκη και δύσκολη ιστορική περίοδο. Τώρα οι περισσότεροι κοιτάζουν αλλού για μια τέτοια έμπνευση καθώς προσπαθούν να βρουν ένα νέο μονοπάτι προς το αύριο. Ο Σύριζα ήταν ένας ορίζοντας ελπίδας. Τώρα είναι μία δίνη απελπισίας.
Ακόμα κοιτάζω προς την Ελλάδα. Έχω δει την απογοήτευση, την κατάθλιψη, την απελπισία, τη διασπορά των δυνάμεων. Αλλά υπάρχει ακόμη αντίσταση. Είναι διάσπαρτη και υποβαθμισμένη και θλιβερή. Η αντίσταση δεν είναι πλέον απλά εναντίον του παγκόσμιου συστήματος και της τρόικας, αλλά και κατά της κυβέρνησης που εσείς βάλατε στην εξουσία, ενάντια στο κόμμα που εσείς οικοδομήσατε. Είναι μια πικρή και δύσκολη αντίσταση και ένας φόρος τιμής σε όσους βρίσκουν ακόμη το κουράγιο και τη δύναμη να επιμείνουν.
Φέτος στην εκατονταετηρίδα της Οκτωβριανής, της θριαμβευτικής, της ανησυχητικά επίμονης και της τελικώς νικημένης επανάστασης, πρέπει να σκεφτούμε τι θα χρειαστεί για να νικήσουμε στους καιρούς μας. Τόση πολλή δύναμη και πλούτους έχουν συσσωρευτεί εναντίον μας. Ξέρουμε πως να διαμαρτυρόμαστε και να αντιστεκόμαστε, αλλά πρέπει να βρούμε πως να νικάμε, πως να απαλλοτριώσουμε τους απαλλοτριωτές σε αυτές τις πιο περίπλοκες εποχές, πως να μετατοπίσουμε την ισορροπία δυνάμεων σε παγκόσμια κλίμακα. Πρέπει να πάρουμε πίσω τον κόσμο που μας έχουν κλέψει!